Kompang tergolong dalam kumpulan alat muzik gendang dan adalah alat muzik tradisional yang paling popular dalam kalangan masyarakat Melayu. Alat ini berasal dari dunia Arab dan dipercayai dibawa masuk ke Tanah Melayu sama ada ketika zaman Kesultanan Melaka oleh pedagang India Muslim, atau melalui Pulau Jawa, Indonesia oleh pedagang Arab pada abad ke-13.

Kulit kompang biasanya diperbuat daripada kulit kambing betina, namun mutakhir ini diperbuat juga daripada kulit lembu atau kerbau, malah getah sintetik. Kebiasaannya seurat rotan diselit pada bahagian belakang antara kulit dan bingkai kayu bertujuan untuk menegangkan permukaan kompang bagi menguatkan lagi bunyi paluan kompang. Kini, tali plastik turut digunakan menggantikan rotan.

Terdapat dua bahagian kompang iaitu bahagian muka (yang ada kulit) dipanggil ‘belulang’ manakala bahagian badan (yakni bingkai kayu) dipanggil ‘baluh’. Di antara belulang dan baluh inilah seurat rotan atau juga dipanggil ‘sedak’ diletakkan.

Kompang lazimnya berukuran 16 inci ukur lilit dan ditutup dengan kepingan kulit pada sebelah permukaan manakala sebelah lagi mempunyai bukaan cetek. Alat ini dimainkan dengan memegangnya menggunakan sebelah tangan sementara sebelah tangan lagi memalunya. Gaya permainan kompang boleh dipersembahkan secara duduk, berdiri, atau berarak mengikut kesesuaian majlis. Kompang juga dipersembahkan bagi mengiringi nyanyian atau secara instrumental.

Dalam esembel kompang, beberapa paluan digabungkan untuk menghasilkan bunyi berharmoni yang dinamakan rentak terhasil. Antara paluan tersebut ialah melulu, menyilang atau menyelang dan meningkah.