Tarian Piring dipercayai berasal dari Sumatera, Indonesia. Kejatuhan kerajaan Sri Wijaya di sana ke tangan Majapahit pada kurun ke-16 menyebabkan tarian ini berkembang ke alam Melayu menerusi pelarian Sri Wijaya.

Dipercayai tarian ini dibawa dari Kuala Lipis, Pahang kira-kira 100 tahun dahulu oleh En. Abdul Rani, lebih dikenali dengan nama Pak Anjang, untuk memeriahkan majlis-majlis di Kampung Jongok Batu, Hulu Dungun, Terengganu.

Tarian tradisional ini amat popular khususnya di Kampung Pasir Raja, Kampung Jongok Batu serta Kampung Kuala Jengai di Hulu Dungun, Terengganu. Dinamakan Tarian Piring kerana penari-penarinya meletakkan sebuah piring kecil di setiap telapak tangan mereka. Sebentuk cincin juga disarung pada jari telunjuk dan sewaktu persembahan berlangsung mereka mengetuk piring tersebut dengan cincin berkenaan bagi mengeluarkan bunyi.

Asalnya tarian ini hanya dipersembahkan oleh kaum lelaki sahaja tetapi kini wanita juga terlibat sama namun mempersembahkannya secara berasingan daripada kaum lelaki. Biasanya persembahan dibuat sewaktu majlis-majlis keramaian seperti perkahwinan, berkhatan, menyambut para pembesar, dan pelbagai lagi.